[21-2-1999]

Foto: waterval bij kampeerplek buiten Ouro Prêto.

Na Ouro Prêto gaan we verder richting Salvador. Vandaag via Ipatinga tot ca. een half uur voorbij Teofilo Otoni.

[22-2-1999]

Foto: landschap in Bahia.

Het landschap zien we geleidelijk aan veranderen. Gedurende de rit veranderen de pieken in glooiende heuvels die steeds vlakker worden. Het landschap is tropisch groen met rode aarde. Soms zijn er stukjes bos, soms dorpen, soms landbouwvelden (we zien maïs, suikerriet, banaan, cassave en later koffie) en veel gras met bomen en struikjes. Naarmate we meer noordelijk komen, wordt het landelijker. Meer landinwaarts als we nu zijn, zijn we weg uit het ontwikkelde en geïndustrialiseerde gebied van Brazilië. De dorpjes met de kleine veldjes, de loslopende dieren en de groepjes mensen zittend voor hun huis doen ons aan Afrika denken.
Dat is minder gek dan het lijkt. Scheepsladingen Afrikanen zijn hier in de koloniale tijden naar toe gebracht om hier als slaaf op de plantage of in de mijnen te werken. De mensen zelf doen ook meer aan Afrikanen dan aan Zuid Amerikanen denken. Geologisch gezien is er ook een link met Afrika. De diamanten die hier gevonden worden, zijn miljoenen jaren geleden gevormd, in de tijd dat Zuid Amerika, Afrika en India nog één groot continent waren. Bahia in Zuid Amerika lag toen bij Namibië in Afrika, en geologisch gezien zijn de diamantgebieden vrijwel identiek.

[22-2-1999]

De route vandaag: Vitoria de Conquista, Tanhaçu tot ca. een uur voorbij Ituaçu. Het is hier lastig om een geschikte wildkampeerplek te vinden. Bij de eerste poging komen we in een kleinschalig landbouwgebied uit en de tweede poging levert een verlaten kerkruïne op. Daar maar voor gekozen, ook al zijn er weinig vlakke stukken voor de tenten.

[23 en 24-2-1999]

Foto: Lençois.

Het Chapada Diamantina park is een prachtig bebost bergachtig gebied met watervallen en meertjes. Lençois waar we bivakkeren, ligt middenin het park, en is een vriendelijk stadje, vol koloniale geschiedenis en schitterende gebouwen. We hebben anderhalve dag tijd om in het park en het stadje zelf rond te lopen.

Het park is echt veel groener en beboster dan de rest van het landschap. We wandelen zo’n beetje de hele dag rond, eerst ’s morgens naar een aantal watervallen, en later naar een natuurlijke door de rotsen gevormde waterglijbaan. Gezien de temperatuur en de zon is het wandeltempo laag, en nemen we veel pauzes en drinken liters water. De waterglijbaan is spectaculair om te zien, en alleen geschikt voor dappere mensen. Je gaat er akelig hard af en de ondergrond lijkt erg hard en hobbelig. Lençois en het park zijn een rustpunt voordat we de volgende grote stad aandoen.